دروغ مصلحتی

به نام الله

 

این متن مخاطب خاصی دارد.

تو! امیدوارم از روی این متن ساده رد نشی!!!

گاهی گفتن بعضی چیزها سخته! خیلی هم سخت! اما دروغ گفتن توجیه مناسبی برای نگفتن حقیقت نیست!

دقت کردید خیلی از دروغ های بزرگ که آدم رو به ندامت و پریشان خاطری می اندازه و باعث به وجود آمدن مشکلات فراوانی هم برای خودش و هم برای عزیزانش می شه از همین دروغ های کوچیک و به ظاهر بی اهمیت شروع می شه و با گفتن این که مصلحت این بود توجیه می شه.

نگفتن حقیقت به اندازه دروغ گفتن دردناک نیست! کاش شجاعت گفتن حقیقت رو داشته باشیم و اگر مصلحت می بینم که چیزی رو پنهان کنیم هیچ وقت به دروغ متوسل نشیم. کاش حقیقت رو فدای مصلحت نکنیم. چقدر خوبه ما اونقدر با هم صمیمی باشیم و اونقدر صداقت داشته باشیم که حقیقت رو بگیم و روراست باشیم و اگر حقیقتی دردناک هست و یا صلاح رو در نگفتنش می بینیم خیلی راحت اون رو بیان کنیم که الان فرصت مناسبی برای گفتن حقیقت نیست و مطمئنا اگر کسی این بینش رو داشته باشه و درک متقابلی در ارتباط با شما هیچ وقت شما رو مجبور به دروغ گفتن نمی کنه بلکه صبر می کنه تا همه چی رو زمان روشن کنه و اون فرصتی که نیاز به بیان حقیقت هست از راه برسه!

دروغ گفتن اولین ضربه ای رو که می زنه به خود شخص هست چون شخص در واقع می خواد از خودش فرار کنه و اون چیزی رو که حقیقت هست با گرفتن نقابی با عنوان دروغ پنهان می کنه. و فکر نمی کنه که ممکنه زمان همه چی رو روشن کنه و بعد همین دروغ های پی در پی که از کوچکترین و جزئی ترین شکل شروع می شه به بزرگترین دروغ ختم بشه. و در آخر هم ندامت و پشیمانی از انجام این کار به سراغش بیاد. اما گاهی دیگه دیر می شه برای اینکه آدم بتونه اون دروغ رو جبران کنه و یا از دلی که شکسته دلجویی کنه.

حیفه که صداقت و پاکی ارتباط بین آدمها رو غباری از ریا و فریب بگیره!

حیفه که حقیقت رو مدفون کنیم و به جای اون توی قلبها مصلحتهای ساختگی بسازیم.

حیفه که ارتباط صمیمانه با دوستان رو با طناب سیاه و پوسیده دروغ بخوایم محکم کنیم.

حیفه که به جای صداقت بذر علف هرز فریب رو توی باغچه دلهایی که دوستشون داریم بکاریم.

باور کن بزرگترین ضررش رو خودت می کنی. کمی فکر کن!

اگر کسی تو رو دوست داره به خاطر خودت هست. نیازی نیست که بخواد به دروغ چیزی رو بگه.

مطمئن باش زمان پرده ها رو کنار می زنه و چهره های واقعی رو نمایان می کنه. حیفه که تو بخوای چهره ات رو سیاه کنی. یادت باشه هر دروغ یه سیاهی رو تو دل پاکت می کاره. تا دیر نشده و اون چهره زیبا بیشتر از این کدر نشده به فکر چاره باش!

یادت باشه دلی که شکسته هیچ شکسته بند ماهری نمی تونه اون رو مثل روز اولش کنه. فریب مثل چکی هست در دست تو برای شکستن دل عزیزترینت!

و یه چیز دیگه بدون اون یه چیزهایی رو فهمیده ولی به روی خودش نمی آره! و نمی خواد زود قضاوت کنه پس تا کار به قضاوت اشتباه نرسیده. حقیقت رو بهش بگو! شجاعت گفتنش رو داشته باش. اون درک می کنه مطمئن باش. 

و کلام آخر :

گل بخندید که از راست نرنجیم ولی

هیچ عاشق سخن سخت به معشوق نگفت 

(شکوفه یاس)