زندگی صحنه ی یکتای هنر مندی ماست/ هرکسی نغمه ی خود خواند و از صحنه رود / صحنه پیوسته بجاست / خورم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
خدایا هر کسی را آنقدر که هست به مردم بشنا سان
ادامه...
هاااا این شعرو وخووون؟؟ ما که با درد آشنا وز خویشتن بیگانه ایم بهر خلق افسانه می خوانیم و خود افسانه ایم گر چه صد پروانه را شمعیم از سوز درون صد هزاران شمع را از شور جان پروانه ایم در میان مردمان ، بیگانه بودیم از نخست تا زمان بر ما سر آید همچنان بیگانه ایم ترک این غافل نمایی کی کنیم ای عاقلان ؟ شهر شهر غافلان است و نه ما دیوانه ایم در حق ما هر گروهی را گمانی دیگرست کس ندانست این که ما گنجیم یا ویرانه ایم ؟
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
سلام
خووبی؟
وبلاگ زیبایی داری
شاد و پیرووز باشی
هاااا این شعرو وخووون؟؟
ما که با درد آشنا وز خویشتن بیگانه ایم
بهر خلق افسانه می خوانیم و خود افسانه ایم
گر چه صد پروانه را شمعیم از سوز درون
صد هزاران شمع را از شور جان پروانه ایم
در میان مردمان ، بیگانه بودیم از نخست
تا زمان بر ما سر آید همچنان بیگانه ایم
ترک این غافل نمایی کی کنیم ای عاقلان ؟
شهر شهر غافلان است و نه ما دیوانه ایم
در حق ما هر گروهی را گمانی دیگرست
کس ندانست این که ما گنجیم یا ویرانه ایم ؟